به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین، نشست رسانه ای سریال «کلبه‌ای در مه» با حضور سعید پروینی تهیه‌کننده و سام قریبیان، آشا محرابی و حسام محمودی از بازیگران سریال، امروز نهم مردادماه در اداره کل روابط عمومی صداوسیما به صورت برخط برگزار شد.

در ابتدای این نشست، سام قریبیان گفت: شرایط برای بازیگران بسیار سخت است و آنها نمی‌توانند ماسک یا لباس مخصوص داشته باشند و از طرفی با حدود ۷۰ یا ۸۰ نفر در صحنه در ارتباط هستیم با همه اینها خدا را شکر ما مشکلی سر صحنه نداشتیم و کسی به کرونا مبتلا نشد.

وی با اشاره به نقش خود در این سریال گفت: این نقش چند بعدی بود و من خیلی خوشحالم آن را بازی کردم. جالب بود که همه کسانی که امروز تماس گرفتند، نوجوان و از شهرهای مختلف کشور بودند.

آشا محرابی نیز با اشاره به این که در تئاتر چون نفس به نفس با مخاطب در ارتباط هستیم در لحظه می‌توانیم ارتباط بگیریم اما در تلویزیون جز فضای مجازی نمی‌شد ارتباط گرفت و این ارتباط تلفنی کار خوبی بود، تاکید کرد: ما همین الان که ماسک داریم حس می‌کنیم خودمان نیستیم. ما منتی نداریم بر سر مخاطب که بگوییم به خاطر آنها سر کار می‌رویم ولی واقعاً با خطر دست و پنجه نرم می‌کنیم، واکسن نزده‌ایم و خدا را شکر با تست‌هایی که گرفته می‌شد و مراقبت‌های انجام شده شانس آوردیم.

به گفته محرابی؛ این سریال قصه داشت و مردم داستان را دوست دارند و فکر می‌کنم داستان مربوط به آن دوره برای خیلی‌ها جذاب بود. درباره لوکیشن ها هم خیلی‌ها از من می‌پرسیدند که چطور در شمال کشور کار کردید و من جواب می‌دادم که فقط حدود ۱۰ روز به شمال رفتیم و باقی لوکیشن ها نزدیک تهران بود که به خوبی شبیه آن لوکیشن ها درآمد.

حسام محمودی دیگر بازیگر این سریال عنوان کرد: تعداد آدم‌های کارنابلد در پروژه‌های تلویزیونی روز به روز بیشتر می‌شود. تعداد آدم‌هایی که آمده‌اند کارآموزی کنند و پولی دریافت نکنند بیشتر می‌شود. نمی‌دانم چرا گروه تولید و تهیه متوجه نمی‌شود که آدم‌های ارزان کار تولید را گران می‌کنند.

وی اضافه کرد: چرا یک گروه صد نفره باید اذیت شود چون یک بازیگری نمی‌تواند دیالوگ خود را حفظ کند یا به موقع بیاید و مقدمات را انجام ندهد و یا فلان شخص در گروه صحنه و تصویر نمی‌تواند کارش را درست انجام دهد. این آدم‌ها چطور انتخاب می‌شوند؟ ما زمانی در تلویزیون سریال‌های خیابان خلوت کن داشتیم و یکی از دلایلی که این اتفاق دیگر نیست در کنار اینکه کاربلدها از تلویزیون فاصله گرفته‌اند این است که دوستی و اعتماد هم در میان عوامل فاصله گرفته است و بندهای عجیب و غریب در قراردادها می‌آید از تاخیر تا غیبت بازیگر تا موارد دیگری که می‌تواند با همدلی حل شود.

محمودی تصریح کرد: اینها در حالیست حتی بابت زمان پرداخت، تاریخ مشخص نمی‌گویند و اعلام نمی‌شود که دستمزد ما را کی پرداخت می‌کنند. ممکن است کار من الان تمام شود اما سه ماه دیگر دستمزد می‌گیرم. در چنین حالتی آیا می‌توانم ترک صحنه کنم؟ من می‌خواهم دستمزدم را پرداخت کنند وقتی پرداخت نمی‌شود اگر صحنه را ترک کنم از من شکایت می‌شود. به طور مثال ما من از تهیه کننده‌ای در سینما به خانه سینما شکایت کردم حق با من است و هنوز نتوانسته‌ام پولم را بگیرم.

این بازیگر در بخش دیگر درباره گلایه‌های خود تصریح کرد: گروه تهیه و تولید باید باسوادترین گروه در همه پروژه‌ها باشد اما الان اینگونه است؟ یک «نه» بزرگ برایش دارم که معمولاً آدم‌هایی که سعی می‌کنند «چشم» بگویند در کار هستند اما کار پیش نمی‌رود. دلیلش هم این است که تهیه کننده‌ای که پول عوامل را نداده است از کاری کنار گذاشته می‌شود اما می‌رود پروژه الف ویژه می‌گیرد.

وی اضافه کرد: در این شرایط سخت بخشی از وظیفه همه ما سرگرم کردن ماست. چیزی که از آن حرف می‌زنم مساله‌ای است که دلسوزانه حس می‌کنم یکی از بحران‌های تلویزیون است اینکه نگاه تهیه کننده به شما «های انگل» است و کافیست او به همکارانش یک تلفن بزند و شما نتوانید سه سال کار کنید چون آن تهیه کننده از هم صنفان خود خواسته است شما که شکایت و اعتراض دارید وارد کار نکنند. این روحیه که همه را ترغیب می‌کنند که شما بگویید چشم و ساکت باش روحیه بدی است.

پروینی در ادامه نشست در پاسخ به سوالی درباره محور قصه سریال که اعلام شده بود درباره نمایش ظلم قبل از انقلاب به مردم است، بیان کرد: متن سریال بازنویسی و دوباره نویسی داشت و بخشی از قصه حذف شد و اگر در ادامه بنا به تولید فصل دوم باشد آن قصه‌ها اضافه می‌شود. البته مبارزه با ظلم را هم داشتیم در ۱۰ قسمت پایانی به طور مشخص شخصیت سیروس مردم را اذیت کرد و همین ظلم خان و رژیم شاهنشاهی را نشان می‌داد.

قریبیان در پایان گفت: با توجه به میزان دستمزدی که در شبکه نمایش خانگی به بازیگر می‌پردازند دستمزدها در تلویزیون شوخی است. بازیگری که با این دستمزد به تلویزیون می‌آید آن را دوست دارد و تلویزیون هم باید دوست داشته باشد که کار خوبی انجام شود.

محمودی نیز در پایان عنوان کرد: تلویزیون هزینه می‌کند و آدم‌ها را برند می‌کند اما همان برند دوست ندارد با تلویزیون کار کند.